Chaldea
Informacje Podstawowe
Chaldea jest jedną ze starszych w pełni niezależnych instytucji naukowych w historii Avarii, powstałą w roku 124 ery Dia’taris. Od początku swojego istnienia była ukierunkowana na badania o charakterze interdyscyplinarnym, łącząc różne dziedziny wiedzy, od nauk ścisłych i eksperymentalnych, przez inżynierię, aż po studia nad zjawiskami anomalii i magii. Jej głównym celem jest gromadzenie oraz analiza wiedzy, a także opracowywanie technologii i metod pozwalających na zabezpieczenie świata przed zagrożeniami nieznanego pochodzenia.
Siedziba organizacji mieści się na wyspie Pandora, odizolowanej od stałych lądów zarówno geograficznie, jak i technologicznie. 80% powierzchni wyspy spowija olbrzymia kopuła wykonana z materiału o wytrzymałości porównywalnej do stali, lecz przejrzystego niczym szkło, co pozwala zachować wrażenie otwartej przestrzeni, jednocześnie chroniąc wnętrze przed wpływem zewnętrznego środowiska. Kopuła ta nie jest jedynie konstrukcją ochronną, ale także złożonym systemem regulującym klimat, ciśnienie i warunki do prowadzenia eksperymentów, które w innych miejscach mogłyby być niemożliwe lub zbyt ryzykowne.
Organizacja posiada sześć głównych gałęzi, z których każda odpowiada za inny obszar działalności badawczej i operacyjnej. Struktura dowodzenia jest wysoce scentralizowana na czele każdej gałęzi stoi jeden z sześciu głównych dyrektorów, a cała szóstka podlega bezpośrednio jednej centralnej postaci, pełniącej funkcję najwyższego zwierzchnika Chaldei. Taki model zarządzania pozwala na zachowanie wysokiego poziomu autonomii poszczególnych działów, przy jednoczesnym utrzymaniu spójności w realizacji nadrzędnych celów organizacji.
Przez wieki Chaldea zyskała reputację instytucji niemal niedostępnej dla osób z zewnątrz. Jej członkowie są rekrutowani wyłącznie na podstawie wyjątkowych umiejętności, a proces selekcji jest na tyle rygorystyczny, że wielu badaczy poświęca całe życie na przygotowania, nie otrzymując ostatecznie zaproszenia. Wiedza zgromadzona na Pandorze jest pilnie strzeżona, a każdy, kto przekracza próg kopuły, staje się częścią hermetycznego ekosystemu, w którym granica między nauką a sekretem jest praktycznie niewidoczna.
Cel i Założenia
Chaldea, mimo swojej hermetyczności i ścisłej kontroli dostępu, nigdy nie była jedynie ośrodkiem teoretycznych badań. Jej istnienie od początku podporządkowane było konkretnym, jasno wytyczonym celom, które definiują zakres jej prac i wyznaczają priorytety całej organizacji. Działania Chaldei można streścić w trzech filarach, które wspólnie kształtują jej rolę w świecie Avarii.
1. Pozyskiwanie, badanie i reprodukcja Prawdziwych Artefaktów
Jednym z fundamentalnych zadań Chaldei jest odnajdywanie i zabezpieczanie Prawdziwych Artefaktów, przedmiotów o niepowtarzalnym, często niezrozumiałym pochodzeniu i mocy. Każdy taki obiekt jest traktowany jako bezcenne źródło wiedzy i potencjalny klucz do zrozumienia mechanizmów rządzących światem. Badania nad nimi prowadzone są z najwyższą ostrożnością, zarówno z uwagi na ich potencjał, jak i na ryzyko, jakie niosą. Ostatecznym celem jest nie tylko pełne zrozumienie ich działania, lecz także opracowanie metod ich reprodukcji, tworzenia kopii, które mogłyby zostać wykorzystane w kontrolowany sposób, bez konieczności narażania oryginałów na utratę lub uszkodzenie. Proces ten wymaga zarówno precyzyjnej analizy struktury Artefaktu, jak i zaawansowanych technik łączących naukę, magię oraz inżynierię wsteczną.
2. Badania nad Anomalią oraz opracowanie środków obrony
Drugim filarem działań Chaldei jest systematyczne badanie zjawiska Anomalii, destrukcyjnych zakłóceń rzeczywistości, z których rodzą się istoty i zjawiska stanowiące poważne zagrożenie dla mieszkańców Avarii. Podstawowym celem jest nie tylko zrozumienie mechanizmów powstawania Anomalii, lecz także stworzenie skutecznych metod zapobiegania jej pojawianiu się. Równocześnie Chaldea koncentruje się na opracowywaniu technologii i narzędzi, które umożliwią zwykłym mieszkańcom obronę przed tworami Anomalii, bez konieczności polegania na rzadkich i nieprzewidywalnych interwencjach przywołanych Herosów. Rozwiązania te mają obejmować zarówno broń, jak i środki ochronne, możliwe do masowej produkcji i dystrybucji, co wymaga połączenia wiedzy o magii, technologii i biologii w jednym procesie badawczo-rozwojowym. bez konieczności polegania na rzadkich i nieprzewidywalnych interwencjach przywołanych Herosów. Rozwiązania te mają obejmować zarówno broń, jak i środki ochronne, możliwe do masowej produkcji i dystrybucji, co wymaga połączenia wiedzy o magii, technologii i biologii w jednym procesie badawczo-rozwojowym.
3. Usprawnianie i ułatwianie życia w Avarii
Trzecim, równie istotnym filarem działalności Chaldei jest tworzenie rozwiązań mających bezpośrednio poprawiać codzienne życie mieszkańców. Szczególnym przykładem tego kierunku działań jest utworzenie Szczelin, portali umożliwiających niemal natychmiastowy transport pomiędzy odległymi punktami. Projekt ten powstał dzięki inżynierii wstecznej opartej na badaniach Run oraz możliwościach jednego z Prawdziwych Artefaktów: Tarota Odwróconego Rydwanu, pozyskanego przez obecną głowę organizacji. Szczeliny stały się fundamentem nowoczesnej logistyki w Avarii, umożliwiając transport towarów, ewakuacje ludności, a nawet szybkie przerzuty sił obronnych w obliczu zagrożenia. Równolegle opracowywane są inne projekty, od infrastruktury opartej na samowystarczalnych źródłach energii, po medyczne urządzenia wspierające regenerację i leczenie, co pokazuje, że Chaldea nie ogranicza swojej działalności wyłącznie do zagadnień wojskowych czy obronnych.
Tepesh - 3rd Great Overseer
Tepesh, trzecia i obecna głowa Chaldei, objęła stanowisko w atmosferze zaskoczenia i spekulacji, zaledwie kilka miesięcy po nagłym zniknięciu swojego poprzednika. Dla wielu członków organizacji była oczywistą kandydatką, jej reputacja, budowana przez blisko dwa stulecia w Avarii, nie pozostawiała wątpliwości co do jej kompetencji. Jednak dla osób spoza Pandory jej awans jawił się niemal jako naturalny ruch w partii szachów, w której to ona od dawna zajmowała pozycję najgroźniejszej figury.
Choć jest przywołanym do Avarii Herosem i wampirem, pozbawiona została wszelkich klasycznych ograniczeń i słabości swojego gatunku. Nie reaguje na światło słoneczne, srebro czy inne znane środki obrony, a jej wampirza natura pozostaje pod całkowitą kontrolą, w stopniu, który bardziej przypomina precyzję naukowca niż tłumienie instynktu drapieżnika. W efekcie wielu członków Chaldei przestaje traktować ją jak istotę nie-ludzką, widząc w niej raczej żywy dowód na to, jak daleko może sięgnąć ewolucja Herosa, gdy połączy się jego własna determinacja z potęgą Prawdziwego Artefaktu.
Ta potęga nie jest przesadą w opowieściach, Tepesh uważana jest za najsilniejszego członka organizacji, zarówno w aspekcie czysto bojowym, jak i w zakresie zdolności magicznych. Jej własna magia przeplata się z mocą podarowaną w postaci E the Empress, co czyni ją istotą zdolną do prowadzenia badań, dowodzenia, a w razie potrzeby, zniszczenia zagrożenia bez udziału całej armii. Rzadko musi udowadniać swoją siłę w bezpośrednim starciu, ale gdy to robi, jest to demonstracja o charakterze ostatecznego wyroku.
Pod względem charakteru Tepesh to mieszanka dumy i żelaznej dyscypliny. Nie znosi sprzeciwu i oczekuje bezwzględnego respektowania jej decyzji, choć nie jest tyranem w klasycznym rozumieniu, potrafi być łaskawa i sprawiedliwa wobec tych, którzy działają z kompetencją i lojalnością. Niekompetencja, brak szacunku lub próba podważenia jej autorytetu kończą się jednak dotkliwą karą, wymierzoną w sposób, który na długo zapada w pamięć winnego. Jest rozważna i rzadko podejmuje pochopne działania, a jej inteligencja przejawia się zarówno w planowaniu długoterminowym, jak i w zdolności szybkiego reagowania na nagłe kryzysy.
Tepesh znana jest także z nietypowego poczucia humoru, które często objawia się w sytuacjach formalnych, potrafiąc rozładować napięcie jednym nieoczekiwanym komentarzem, lub wręcz przeciwnie, wywołać u słuchaczy konsternację, gdy jej żart wymyka się zwyczajowym granicom. Jedną z jej najbardziej osobliwych cech jest zamiłowanie do ubierania się w stroje całkowicie nieadekwatne do jej pozycji, często w formie cosplayu. Niektórzy uważają to za jej prywatny akt buntu przeciwko sztywnej etykiecie, inni twierdzą, że to celowa metoda testowania reakcji otoczenia i badania granic ich przywiązania do konwenansów.
Vitea Nexus
Vitae Nexus jest jedną z najbardziej wpływowych i zarazem najbardziej kontrowersyjnych gałęzi Chaldei. Od momentu powstania organizacji pełni nieprzerwanie kluczową rolę w jej strukturze, a obecna głowa tej gałęzi, osoba, która zajmuje to stanowisko praktycznie od pierwszych dni istnienia Chaldei, jest nie tylko najwyższym autorytetem w dziedzinie biologii i nauk medycznych, ale również prawą ręką Tepesh. Ich wpływ sięga daleko poza mury laboratoriów, a decyzje podejmowane w Vitae Nexus mogą przesądzać o przebiegu projektów w innych działach.
Pod kopułą Pandory aż 40% całkowitej przestrzeni znajduje się pod kontrolą Vitae Nexus. Jest to teren objęty stałą kwarantanną, fizycznie i administracyjnie odizolowany od reszty kompleksu. Obszar ten stanowi strefę testową dla Projektu „Chimaera”, najbardziej tajemniczego i zarazem najbardziej budzącego obawy przedsięwzięcia Chaldei. Wejście tam wymaga autoryzacji na najwyższym poziomie, a kontakt ze światem zewnętrznym jest ściśle regulowany. Kopuła nad tym obszarem funkcjonuje jak szczelny, wielowarstwowy filtr, a wszelkie materiały, które opuszczają strefę, przechodzą wieloetapową dekontaminację.
Działania Vitae Nexus mają dwojaki charakter. Z jednej strony to ośrodek medycyny na najwyższym możliwym poziomie, prowadzący badania nad leczeniem chorób, regeneracją tkanek, a nawet wydłużaniem życia. Opracowane tu metody leczenia wielokrotnie ratowały mieszkańców Avarii w sytuacjach kryzysowych, zarówno w walce z epidemiami, jak i w leczeniu ofiar ataków tworów Anomalii.
Z drugiej strony istnieje mroczniejsze oblicze ich działalności, Projekt „Chimaera”. Jego cel jest czysto militarny: stworzenie broni biologicznej zdolnej do walki z potworami Anomalii, bez konieczności użycia Herosów. Metody są ekstremalne, wykorzystuje się pasożyty, wirusy i bakterie jako bazę do tworzenia hybrydowych „żołnierzy”, w których żywe organizmy funkcjonują w symbiozie lub wręcz pasożytniczej kontroli nad nosicielem. Wyniki tych eksperymentów określane są przez nielicznych świadków jako „horror na jawie”, istoty, które zatraciły jakiekolwiek podobieństwo do naturalnych form życia, łącząc w sobie przerażającą skuteczność bojową z groteskową, budzącą lęk fizjologią.
Mimo kontrowersji, zarówno Tepesh, jak i większość rady Chaldei utrzymuje Projekt „Chimaera” w aktywnej realizacji, uznając go za jeden z niewielu sposobów, by zyskać realną przewagę nad rosnącym zagrożeniem Anomalii. Oficjalna linia obrony głosi, że cena moralna i etyczna jest niewielka w porównaniu z potencjalnym ocaleniem tysięcy istnień. Krytycy natomiast twierdzą, że granica między ochroną Avarii a stwarzaniem nowego, niekontrolowanego zagrożenia została już dawno przekroczona.
Vitae Nexus działa więc na styku nadziei i lęku, będąc miejscem, w którym rodzą się zarówno najskuteczniejsze terapie, jak i najbardziej przerażające eksperymenty w historii Avarii. A osoba stojąca na jego czele, ze swoją pozycją prawej ręki Tepesh, jest gwarantem, że żaden z tych projektów nie zostanie zatrzymany bez wyraźnego rozkazu najwyższych władz Chaldei.
Oppenheimer - Waver of Genome
Oppenheimer, głowa Vitae Nexus i prawa ręka Tepesh, jest postacią, której nazwisko od stuleci budzi mieszankę podziwu, obaw i moralnych dyskusji. Kroczący po Avarii od ponad czterystu lat, należy do rzadkiej i wyjątkowej rasy Nazoidów, istot mechanicznych o ludzkiej formie, w których ciało stanowi precyzyjny, samowystarczalny konstrukt, a jedynym w pełni organicznym elementem są włosy. W jego przypadku ten fakt ma znaczenie głębsze niż czysta ciekawostka biologiczna, bowiem łączy się z jego obsesją na punkcie granicy między tym, co żywe, a tym, co sztucznie stworzone.
Oppenheimer jest nie tylko teoretykiem i badaczem, jest twórcą i jedynym architektem Projektu „Chimaera”, który nadzoruje osobiście od momentu jego powstania. Pomysł narodził się w jego umyśle jako próba stworzenia perfekcyjnej, samoregenerującej się siły bojowej, zdolnej zwalczać twory Anomalii bez potrzeby angażowania Herosów. Od samego początku wykorzystywał w tym celu swoją unikatową magię, pozwalającą na modyfikację genotypów, manipulowanie kodem życia w sposób precyzyjny, ale też skrajnie niekonwencjonalny.
Pod względem osobowości Oppenheimer jest ekscentryczny i ekstrawertyczny. Często potrafi prowadzić rozmowę w sposób chaotyczny, skacząc od tematu do tematu, jakby w jego głowie naraz przebiegały dziesiątki myśli, z których tylko część filtruje na zewnątrz. Niewiele przejmuje się konwenansami czy formalnym protokołem, a jego laboratoria i strefa kwarantanny są odbiciem tej swobody, pozornie chaotyczne, a w rzeczywistości działające według trudnej do zrozumienia logiki, którą zna tylko on i jego najbliżsi asystenci.
Moralność i etyka badań są dla niego pojęciami względnymi, traktuje je raczej jako hamulec spowalniający postęp niż jako konieczne fundamenty pracy naukowej. Jego priorytetem jest efektywność i innowacja, niezależnie od tego, czy proces tworzenia „żołnierza” Chimaery wymaga poświęceń, które inni uznaliby za niewybaczalne. W tym sensie jest idealnym dowódcą dla projektu, którego sama istota budzi kontrowersje nawet w łonie Chaldei.
Jego lojalność wobec organizacji jest praktyczna, a nie ideologiczna. Jest wierny Chaldei, ponieważ to właśnie ona zapewnia mu niemal nieograniczone fundusze, zasoby i przestrzeń do realizacji jego wizji. Wie jednak, że ta zależność jest obustronna, bez niego Projekt „Chimaera” nie mógłby istnieć w obecnej formie.
Jednocześnie Oppenheimer jest mściwy, urażenie jego dumy, podważenie kompetencji czy próba ingerencji w jego pracę mogą skończyć się subtelną, lecz dotkliwą zemstą. Nie ma potrzeby podnosić głosu ani rzucać groźbami; wystarczy, że zapamięta winę, a odpowiedni moment na wyrównanie rachunków zawsze nadejdzie. Poza zakresem swoich badań interesuje go niewiele, świat poza granicami jego laboratoriów jest dla niego raczej tłem niż czymś wartym uwagi.
Arcane Retrieval Unit(ARU)
Arcane Retrieval Unit (ARU) to jedna z najbardziej unikalnych i jednocześnie najbardziej rozproszonych gałęzi Chaldei. W przeciwieństwie do innych działów, które koncentrują swoją aktywność głównie na terenie Pandory, ARU praktycznie nigdy nie operuje w pełnym składzie wewnątrz kopuły. Teren przypisany tej gałęzi jest najmniejszy spośród wszystkich sześciu, ograniczony do kilku obiektów administracyjnych, magazynów przejściowych i sal debriefingowych. Z tego powodu mówi się, że ARU istnieje „wszędzie i nigdzie”, gdyż w danym momencie pod kopułą rzadko przebywa więcej niż 10% wszystkich jej członków.
Ich zadania są jasno określone i kluczowe dla funkcjonowania Chaldei: odnajdywanie, pozyskiwanie oraz transport Artefaktów, zarówno Prawdziwych, jak i Syntetycznych. ARU to pierwsza linia w kontakcie z nieznanym. To oni zapuszczają się w ruiny sprzed ery Dia’taris, penetrują obszary opanowane przez Anomalię, badają podziemne labirynty, w których czas i przestrzeń zdają się istnieć według innych reguł. Często działają w całkowitej izolacji od wsparcia, zdani wyłącznie na siebie i własne możliwości, aby odnaleźć i bezpiecznie przetransportować obiekty, które mogą zmienić oblicze badań prowadzonych na Pandorze.
To, co wyróżnia ARU spośród pozostałych gałęzi, to fakt, że każdy jej członek jest Herosem. Ich liczba jest więc naturalnie ograniczona, lecz rekompensują to nadzwyczajną skutecznością i wszechstronnością. Dzięki swojej naturze potrafią działać samodzielnie lub w niewielkich zespołach, radząc sobie w warunkach, które dla zwykłych badaczy byłyby śmiertelną pułapką. Wielu członków ARU łączy cechy wojowników, odkrywców i naukowców, bycie Herosem zapewnia im przewagę fizyczną i magiczną, lecz to doświadczenie w pracy terenowej czyni ich prawdziwie niezastąpionymi.
Arcane Retrieval Unit działa niemal jak ruchoma tkanka organizacji, nigdy nie tkwią w miejscu, zawsze w ruchu, zawsze w poszukiwaniu. Na Pandorze pojawiają się tylko po to, aby zdać raporty, przekazać zdobyte obiekty, uzupełnić zapasy i odebrać kolejne zadania. Wśród innych gałęzi Chaldei ich obecność budzi mieszane uczucia, z jednej strony postrzegani są jako elita, która naraża życie w imię pozyskiwania kluczowych zasobów, z drugiej zaś jako outsiderzy, wiecznie nieobecni, trudni do zrozumienia, zamknięci we własnym świecie ekspedycji i misji.
Na czele ARU stoi Nito, obecnie czternasta głowa tej gałęzi. Sama liczba przywódców, którzy pełnili tę funkcję przed nią, najlepiej obrazuje, jak niebezpieczna jest praca w Arcane Retrieval Unit. Nito uchodzi za postać niezwykle pragmatyczną, skupioną bardziej na skuteczności niż na etykiecie. Jej autorytet nie wynika z formalności czy hierarchii, lecz z faktu, że wciąż żyje i odnosi sukcesy tam, gdzie poprzedni liderzy kończyli w ruinach, otchłaniach czy na cmentarzach pełnych niesklasyfikowanych Artefaktów.
W praktyce ARU stanowi krwiobieg Chaldei, dostarczający jej najcenniejsze źródła wiedzy i mocy. To dzięki nim organizacja ma dostęp do kolejnych Prawdziwych Artefaktów, a bez ich działań inne gałęzie zostałyby pozbawione kluczowych danych i zasobów. Jednakże każdy ich sukces okupiony jest wysokim ryzykiem, dlatego członkowie ARU otoczeni są zarówno respektem, jak i aurą cichej tragedii, bo nikt nie wie, kto z kolejnej ekspedycji już nie wróci.
Nito - Velvet Interrogator
Nito, czternasta głowa Arcane Retrieval Unit, jest Herosem, którego imię zrosło się z reputacją jednej z najbardziej nieprzewidywalnych, a zarazem najbardziej skutecznych postaci w strukturze Chaldei. Od początku swojego pobytu na Avarii pozostaje nierozerwalnie związana z organizacją, jej lojalność wobec Chaldei jest absolutna i wynika nie z obowiązku czy chłodnego wyrachowania, lecz z głębokiego, osobistego długu wdzięczności. To właśnie Chaldea była tą, która zapewniła jej pomoc w krytycznym momencie pojawienia się w tym świecie. Od tamtej chwili każda misja, każdy sukces i każde ryzyko, które podejmuje, są dla niej formą spłacania tego długu.
Nito włada niezwykle rzadką i niepokojącą szkołą magii, Konceptem Tortur. Jej zdolności opierają się na umiejętnym zadawaniu bólu i wykorzystywaniu go jako narzędzia zarówno ofensywnego, jak i kontrolnego. Dla niej cierpienie nie jest celem, a środkiem ,precyzyjnym narzędziem, które pozwala złamać, zmusić, wydobyć lub zwyczajnie rozczłonkować przeszkodę, niezależnie czy chodzi o żywą istotę, czy zniekształcony byt Anomalii. W praktyce czyni ją to niezwykle skuteczną w walce, zwłaszcza w sytuacjach, w których liczy się bezwzględność i tempo działania.
Choć jest przywódczynią ARU, jej sposób pracy różni się od wielu dowódców w innych gałęziach Chaldei. Nito przeważnie działa samotnie, wybierając dla siebie zadania o najwyższym stopniu ryzyka. Nie robi tego z poczucia obowiązku ani w trosce o bezpieczeństwo innych członków ARU, lecz z własnej potrzeby. Jest uzależniona od adrenaliny i poczucia realnego zagrożenia, które daje jej misja balansująca na granicy życia i śmierci. Każdy sukces, każde ocalenie zdobyte w takich warunkach, jest dla niej jak oddech świeżego powietrza, a każda misja, która okazuje się „zbyt prosta”, pozostawia ją sfrustrowaną i znudzoną. Znajomi wiedzą, że w takich chwilach potrafi narzekać tygodniami, z uporem i teatralną przesadą, aż do momentu, gdy otrzyma kolejne zadanie z odpowiednią dawką ryzyka.
Na zewnątrz Nito postrzegana jest przez większość jako poważna służbistka i pracoholiczka. Zawsze skupiona, zawsze obecna tam, gdzie potrzebna jest akcja, praktycznie nie odstępuje od rytmu misji. Jej styl dowodzenia oraz przykład osobisty sprawiły, że całe ARU zyskało opinię jednostki pozbawionej „życia prywatnego”, w pełni skupionej na działaniu i pracy. Wielu jej podkomendnych naśladuje to podejście, niejako podświadomie dopasowując się do standardów, które ona narzuca swoim trybem życia.
Jednak ci, którzy znają ją prywatnie, wiedzą, że obraz zimnej perfekcjonistki jest tylko częścią prawdy. Pod fasadą zdyscyplinowanego Herosa kryje się osobowość impulsywna, spragniona wrażeń i nieustannego sprawdzania granic. Jej prywatne rozmowy zaufanym potrafią zaskoczyć, zamiast analizowania szczegółów misji, Nito potrafi godzinami narzekać, że zadanie było „nudne”, „pozbawione dreszczyku” albo „w ogóle nie warte jej czasu”. Dla wielu to wręcz dziecięca cecha ukryta w skorupie bezwzględnego profesjonalizmu, ale właśnie ona czyni ją tak ludzko paradoksalną.
W efekcie Nito stała się swoistym symbolem ARU: Herosem, który żyje dla ryzyka, ale pracuje z żelazną dyscypliną. Dla podwładnych jest wzorem, choć nie zawsze ulubionym, jej standardy są trudne do osiągnięcia, a jej podejście do misji sprawia, że inni czują się przy niej mniej „autentyczni”. Dla całej Chaldei jest jednak nieoceniona, bez niej ARU mogłoby dawno stracić swoją legendę jako oddziału, który odnajdzie każdy Artefakt i wróci, niezależnie od tego, co trzeba będzie po drodze złamać lub poświęcić.
Treasury
Tresury to jedna z najważniejszych gałęzi Chaldei, a jednocześnie ta, która odpowiada za fundament całego funkcjonowania organizacji, zabezpieczenie finansów i przechowywanie Artefaktów. Jej teren znajduje się w samym centrum kopuły Pandory, gdzie wznosi się monumentalny budynek administracyjny zbudowany bezpośrednio nad skarbcem. To serce, do którego prowadzi tylko jedna droga, strzeżona przez najbardziej skomplikowane systemy ochronne w całej Chaldei. Samo wejście i wyjście z tego miejsca zajmuje około kwadransa, bowiem wszystkie procedury bezpieczeństwa, od weryfikacji tożsamości po wieloetapowe zabezpieczenia magiczne i mechaniczne, są nie do ominięcia, nawet przez osoby najwyżej postawione w hierarchii.
W odróżnieniu od innych działów, Tresury nie wymaga od swoich członków głębokiej wiedzy naukowej czy specjalistycznych umiejętności technicznych. Zamiast tego stawia na absolutną doskonałość w zakresie matematyki, ekonomii oraz rachunkowości. To tutaj obliczane są koszty projektów, dystrybuowane fundusze i planowane wydatki, a także prowadzona jest precyzyjna ewidencja każdego pojedynczego Artefaktu, zarówno Prawdziwego, jak i Syntetycznego przechowywanego w skarbcu.
Tresury ma także najbardziej zróżnicowany skład personalny. Spora część jej członków to pierwotni mieszkańcy Avarii, którzy nie zostali przywołani jako Herosi, lecz swoją pracą, lojalnością i zdolnościami zdobyli miejsce w strukturach Chaldei. W efekcie Tresury jest jednym z nielicznych miejsc, gdzie współpraca między Herosami a zwykłymi ludźmi jest codziennością. To właśnie ci „lokalni” specjaliści odpowiadają za większość bieżących obliczeń, logistyki oraz weryfikacji wartości ekonomicznej zasobów.
Pod względem liczebności Tresury zajmuje trzecie miejsce w organizacji. Nie jest tak rozbudowana jak niektóre inne działy, ale jej obecność jest absolutnie kluczowa. Każdy członek, niezależnie od rangi, przechodzi rygorystyczne szkolenia z zakresu uczciwości i procedur, bowiem najmniejszy przejaw korupcji, oszustwa czy manipulacji finansowej oznaczałby katastrofę na skalę całej Chaldei.
Na czele Tresury stoi obecnie czwarta Semiramida. Od pokoleń panuje w tym dziale tradycja, że każda osoba przejmująca dowodzenie przyjmuje to imię jako symbol ciągłości i bezosobowości urzędu. Dzięki temu Tresury jest postrzegana nie jako domena jednostek, ale jako nieprzerwana linia autorytetu i stabilności. Każda Semiramida ma obowiązek stać się strażnikiem nie tylko skarbca, lecz i zaufania, które pozwala Chaldei funkcjonować bez wstrząsów.
Choć Tresury rzadko znajduje się w świetle reflektorów, jej znaczenie jest nie do przecenienia. To tutaj gromadzone są nie tylko zasoby finansowe, ale także najcenniejsze Artefakty, które w innych warunkach mogłyby paść ofiarą chaosu lub chciwości. Tresury stoi więc na straży nie tylko bogactw, ale i samego porządku, którego złamanie mogłoby zachwiać całą strukturą Chaldei.
Semiramida - Deck Master
Semiramida, obecna głowa Tresury, to Heros, który w niezwykle charakterystyczny sposób wpisał się w tradycję tego działu. Tak jak jej poprzedniczki, przyjęła imię „Semiramida” w momencie objęcia stanowiska, stając się czwartą osobą noszącą ten tytuł i kontynuując symboliczny ciąg nieprzerwanego autorytetu Tresury. Jednak w odróżnieniu od wcześniejszych głów, jej osobowość i styl pracy sprawiły, że gałąź centralna Pandory nabrała nieco innego, bardziej nieprzewidywalnego charakteru.
Jej największym atutem jest wszechstronna magia kart, której natury i pełnego wachlarza możliwości nigdy nie ujawnia. Czyni to z niej niezwykle trudnego przeciwnika, ale też osobę, która w świecie rachunków, kalkulacji i matematycznej precyzji ma zawsze „atut w rękawie”. Jej podwładni wiedzą, że ta wszechstronność daje jej przewagę nie tylko na polu walki, ale i w prowadzeniu Tresury, tam, gdzie każdy błąd w obliczeniach mógłby zachwiać filarami całej Chaldei.
Motywacją Semiramidy jest przede wszystkim lojalność wobec Chaldei, lecz nie wynika ona z ideologii czy moralnych pobudek. Jej oddanie organizacji oparte jest na dwóch filarach: dostępie do pieniędzy, który Tresury zapewnia jej niemal w nieograniczonym zakresie, oraz osobistej więzi lojalności wobec Tepesh. To połączenie sprawia, że jej wierność jest niepodważalna, nawet jeśli jej styl bycia często balansuje na granicy tego, co akceptowalne dla innych głów gałęzi.
W codziennym funkcjonowaniu Semiramida jawi się jako pracowita, sumienna i rzetelna. W oczach swoich podkomendnych jest niemal idealnym przełożonym: wymagającym, ale sprawiedliwym, potrafiącym docenić wysiłek i zapewniającym, że praca Tresury jest nie tylko obowiązkiem, ale i wspólną misją. Zachowuje przy tym pewien luz i poczucie humoru, które pozwalają jej ludziom oddychać w strukturze, która z natury jest ściśle formalna i pełna rygorów. Jej żarty i drobne prowokacje w relacjach wewnętrznych tworzą wrażenie, że Tresury jest miejscem mniej sztywnym niż inne gałęzie.
Jednak jej oblicze zmienia się diametralnie w relacjach z pozostałymi głowami Chaldei. Dla nich Semiramida jest koszmarem uzależnionym od hazardu, osobą, która traktuje spotkania i narady bardziej jak partię gry niż poważną wymianę informacji. Ma w sobie coś z prowokatorki, uwielbia inicjować kłótnie i podsycać napięcia pomiędzy innymi liderami, niekoniecznie dlatego, że wierzy w konkretne racje, ale z czystej satysfakcji obserwowania, jak inni wytrącają się z równowagi. Jej ulubioną formą rozrywki jest zasiać wątpliwość, rzucić komentarz, który wywoła reakcję, a potem patrzeć, jak iskra staje się płomieniem.
Ten kontrast sprawia, że Semiramida jest jedną z najbardziej niejednoznacznych postaci w strukturze Chaldei. Dla swoich ludzi, wzór lojalności, organizacji i profesjonalizmu. Dla reszty głów, trudny do zniesienia, lekceważący autorytety gracz, który nie traktuje powagi sytuacji z należytą powagą. A jednak nikt nie odważyłby się podważyć jej wartości: Tresury pod jej przewodnictwem działa sprawnie, bez opóźnień, a jej wyniki w zarządzaniu funduszami i Artefaktami są bezbłędne.
Hounds of Chaldeas
Hounds of Chaldeas to druga co do wielkości gałąź organizacji, stanowiąca jej siłę bojową i podstawę bezpieczeństwa na Pandorze. Ich zadaniem jest zarówno ochrona wewnętrzna, utrzymanie porządku na wyspie, jak i wsparcie w operacjach wymagających użycia siły. W odróżnieniu od innych działów nie koncentrują się na badaniach czy teoretycznej pracy naukowej, ich domeną jest dyscyplina, walka i pełna gotowość do działania w każdej sytuacji.
Struktura Hounds jest mieszana. Tworzą ją zarówno mieszkańcy Avarii, jak i przywołani Herosi. Ci pierwsi stanowią większość i to oni są kręgosłupem liczebnym gałęzi, natomiast Herosi pełnią funkcję kapitanów, dowodząc poszczególnymi oddziałami. Dzięki temu zachowana jest równowaga: siła i doświadczenie Herosów łączą się z masowością i lojalnością zwykłych mieszkańców, którzy zostali wyszkoleni i odpowiednio wyposażeni do swojej roli.
Wyposażenie jest jednym z kluczowych atutów tej gałęzi. Każdy członek, będący mieszkańcem Avarii, otrzymuje uzbrojenie i sprzęt oparty w dużej mierze na sztucznych Artefaktach produkowanych przez Chaldeę. Te przedmioty, choć nie dorównują mocą Prawdziwym Artefaktom, są dostosowane do użycia przez zwykłych ludzi i pozwalają im stawać w szranki nawet z mniejszymi tworami Anomalii. Arsenał obejmuje broń dystansową, broń białą, tarcze ochronne, a także specjalistyczne urządzenia wspomagające walkę i obronę, czyniąc z Hounds jednostkę niezwykle skuteczną, mimo że jej większość stanowią osoby bez nadnaturalnych zdolności.
Na Pandorze Hounds of Chaldeas nie mają jednej centralnej siedziby. Zamiast tego ich struktura opiera się na sieci kilkunastu garnizonów rozmieszczonych strategicznie po całej wyspie. Dzięki temu mogą reagować błyskawicznie w przypadku zagrożenia, a ich obecność jest odczuwalna w każdym zakątku Pandory. Garnizony pełnią zarówno funkcję koszar, jak i punktów obserwacyjnych oraz miejsc przechowywania podstawowego ekwipunku.
Choć ich rola jest szeroka, Hounds nie posiadają pełnego dostępu do wszystkich obszarów pod kopułą. Nie mogą swobodnie wchodzić do głównego budynku Tresury, do samego skarbca ani na teren pola testowego Projektu „Chimaera”. Dostęp do tych miejsc pozostaje ściśle ograniczony i kontrolowany, co podkreśla hierarchię wewnętrzną Chaldei.
Największym zaszczytem i dowodem zaufania dla członków tej gałęzi jest możliwość stania się jednym z ośmiu wybranych strażników Skarbca. To elitarna grupa, której członkowie są wybierani spośród najbardziej lojalnych i niezawodnych żołnierzy. Strażnicy pracują w systemie parowym, zmieniając się co osiem godzin, a każdy, kto pełni tę rolę, uznawany jest za część wewnętrznej legendy Hounds. Choć stanowisko to jest przede wszystkim ceremonialne, obciążone rygorem procedur, to niesie ze sobą ogromny prestiż, niewielu bowiem może powiedzieć, że Chaldea zaufała im w takim stopniu.
Hounds of Chaldeas funkcjonują zatem jako lojalne, gotowe do walki serce militarne organizacji. Nie są elitą pojedynczych jednostek, ale masą, którą wspierają Herosi, tworząc jedną z najbardziej solidnych linii obrony Pandory. To oni odpowiadają za to, by nikt niepożądany nie naruszył bezpieczeństwa kopuły, a sama Chaldea mogła działać w spokoju.
Sakazuki - Beast Master
Sakazuki, obecny przywódca Hounds of Chaldeas, to Heros, którego imię budzi respekt i strach zarówno wśród podkomendnych, jak i wśród pozostałych gałęzi organizacji. Włada niezwykle specyficzną i budzącą niepokój magią: potrafi pochłaniać pokonane w jego obecności potwory, a następnie wysyłać je ponownie do walki jako swoje narzędzia. W efekcie każdy bój, w którym uczestniczy, staje się tym groźniejszy, im więcej ofiar padnie w jego zasięgu. Stworzenia, które powinny przepaść w nicości, wracają na jego rozkaz, stając się częścią jego prywatnej armii. To czyni z niego nie tylko dowódcę, ale też chodzące uosobienie doktryny, że Chaldea zawsze odzyska kontrolę nad tym, co zostało utracone.
Jego lojalność wobec Chaldei jest absolutna, lecz nie ma w niej emocjonalnego podłoża ani wdzięczności. Sakazuki działa z poczucia obowiązku. Uważa, że skoro został przyzwany do Avarii i obdarzony mocą, jego zadaniem jest ochrona struktury, która mu zaufała. Nie ma w tym miejsca na sentymenty, kompromisy czy prywatne więzi, istnieje tylko obowiązek i wynikające z niego konsekwencje.
Pod względem charakteru Sakazuki jest prawdopodobnie najmniej lubianą głową spośród wszystkich gałęzi. Powód jest prosty: jego otwarty, niekiedy wręcz brutalny rasizm wobec osób pozbawionych magii. Każdego, kto nie jest Herosem, określa pogardliwie mianem „brudnej małpy”, czyniąc jasny podział na tych, których uznaje za sobie równych, i tych, których widzi jako gorszych. Ta pogarda nie jest ukrywana, przeciwnie, Sakazuki wypowiada się w ten sposób publicznie i bez skrupułów, co budzi w nim strach, ale też nienawiść ze strony szeregowców Hounds, którzy pochodzą przecież w większości z Avarii i nie posiadają naturalnych zdolności magicznych.
Jako dowódca Sakazuki jest srogi i rygorystyczny. Wymaga absolutnej dyscypliny, a każdy przejaw nieposłuszeństwa traktuje jak zdradę. Jego oddziały działają w sposób bezwzględnie uporządkowany, a rozkazy przekazywane przez niego nie podlegają dyskusji. Jest w stanie poświęcić ludzi, jeśli uzna to za konieczne, i nigdy nie okazuje wyrzutów sumienia z powodu strat. Dla niego żołnierze są narzędziami, ważnymi, lecz wymiennymi.
Co ciekawe, Sakazuki potrafi żartować, jednak tylko w towarzystwie osób, których uważa za „równych” sobie, czyli innych Herosów i postaci o zbliżonej do niego sile. Wówczas jego humor nabiera ironicznego i ciętego charakteru, dalekiego od lekkości, a raczej podszytego szyderstwem. To jeszcze bardziej podkreśla jego dystans wobec zwykłych ludzi, traktuje ich jak masę, której nie należy obdarzać nawet odrobiną prywatnego ciepła.
W rezultacie Sakazuki jest dowódcą skutecznym, ale też głęboko podzielającym społeczność Hounds. Jego obecność wymusza posłuszeństwo i strach, a nie autentyczny szacunek czy więź. Dla Chaldei pozostaje jednak niezastąpiony: żaden inny lider nie potrafiłby tak brutalnie i tak efektywnie utrzymywać bojowej gotowości drugiej co do wielkości gałęzi organizacji. Jest kimś, kogo się nie lubi, lecz kogo nikt nie ośmieli się podważyć, bo w cieniu Sakazukiego zawsze czają się potwory, które przywołał, gotowe rozszarpać każdego, kto narazi się jego autorytetowi.
Aletheia
Aletheia to największa i najbardziej wymagająca intelektualnie gałąź Chaldei, fundament, na którym opiera się naukowa potęga organizacji. Jej nazwa, oznaczająca „prawdę” w starożytnej mowie, odzwierciedla cel istnienia: odsłanianie ukrytych zasad świata i przekształcanie ich w wiedzę możliwą do wykorzystania.
Pod względem liczebności Aletheia przewyższa wszystkie inne działy, skupiając w swoich szeregach niezliczoną rzeszę badaczy, techników, archiwistów i analityków. Mimo tej masowości, jej struktura opiera się na ścisłych hierarchiach intelektualnych. Dołączenie do Alethei wymaga spełnienia wyjątkowo rygorystycznych kryteriów, nie tylko formalnego wykształcenia, ale i udowodnienia ponadprzeciętnych zdolności analitycznych. Niezależnie od pochodzenia, każdy nowy członek musi wykazać się zdolnością do logicznego rozumowania, wnikliwości i twórczej wyobraźni, bo w Alethei nie ma miejsca dla przeciętności.
W przeciwieństwie do innych gałęzi, Herosów w Alethei jest niewielu. Stanowią zaledwie ułamek całej struktury, lecz ich rola jest nie do przecenienia. To właśnie oni, dzięki zdolności manipulowania maną, umożliwiają prowadzenie eksperymentów na poziomie, którego zwykli badacze nie byliby w stanie osiągnąć. Herosi pełnią więc funkcję katalizatorów, nie są liczni, ale każda ich obecność w laboratorium oznacza możliwość przyspieszenia prac i poszerzenia zakresu badań.
Aletheia zajmuje drugi największy obszar Pandory, ustępując tylko terenowi jednej z gałęzi, której skala badań wymaga izolacji. Jej laboratoria rozciągają się na całe połacie pod kopułą, wypełnione halami eksperymentalnymi, komorami testowymi i archiwami danych. To tutaj nieustannie opracowuje się teorie, które później stają się praktyką.
Głównym zadaniem Alethei jest badanie i opracowanie metod reprodukcji Artefaktów, zarówno Prawdziwych, jak i tych, które mogą zostać stworzone syntetycznie. Proces ten jest złożony i wieloetapowy: wymaga nie tylko zrozumienia konstrukcji danego obiektu, ale też odtworzenia jego funkcji w sposób stabilny i bezpieczny. Każdy sukces w tej dziedzinie otwiera przed Chaldeą nowe możliwości: od wzmocnienia obronności, przez usprawnienie logistyki, aż po podniesienie jakości życia mieszkańców Avarii. Równolegle badacze Alethei pracują nad rozwojem aparatury wspomagającej codzienność, urządzeń i systemów, które pozwalają zmniejszyć zależność ludzi od Herosów, czyniąc ich życie bardziej samodzielnym i stabilnym.
Szczególnym wyróżnieniem w strukturze Alethei jest miano czołowego badacza. Tytuł ten nie jest związany z hierarchią administracyjną, lecz przyznawany wyłącznie za dokonanie przełomu – odkrycia lub wynalazku, który realnie zmienia oblicze badań i otwiera nowe możliwości dla całej Chaldei. W praktyce oznacza to, że w danym czasie noszą go najwyżej dwie lub trzy osoby. Status czołowego badacza nie tylko nobilituje, ale też nakłada obowiązek dalszego prowadzenia prac na najwyższym poziomie, co sprawia, że osoby z tym tytułem są pod nieustanną obserwacją i oczekiwaniem na kolejne dokonania.
Aletheia jest więc nie tylko gałęzią badawczą, to intelektualny rdzeń Chaldei, miejsce, gdzie abstrakcyjna wiedza zamienia się w praktyczne narzędzia i gdzie granice możliwości są przesuwane każdego dnia. Choć wymagania, jakie stawia swoim członkom, bywają postrzegane jako nieludzkie, nikt nie podważa faktu, że to właśnie dzięki Alethei organizacja trwa i rozwija się w rytmie nieosiągalnym dla reszty świata.
Percival de Rolo - True Genius
Percival de Rolo, obecna głowa Aletheia, jest jedną z najbardziej wyjątkowych i zarazem symbolicznych postaci w historii Chaldei. W przeciwieństwie do wszystkich innych liderów gałęzi nie jest Herosem, jest rdzennym mieszkańcem Avarii, człowiekiem całkowicie pozbawionym dostępu do magii. Fakt, że właśnie on kieruje największą i najbardziej wymagającą intelektualnie gałęzią organizacji, jest nie tylko świadectwem jego osobistych zdolności, lecz także dowodem, że Chaldea potrafi dostrzec potencjał i talent niezależnie od ich źródła.
Od samego początku jego kariera budziła zdumienie. Choć bez mocy Herosa, Percival wyróżniał się intelektem określanym mianem geniuszu, który rodzi się raz na kilka pokoleń. Jego zdolność do analizy, kojarzenia faktów, łączenia teorii i wyciągania z nich praktycznych wniosków szybko sprawiła, że awansował ponad szeregi badaczy, aż w końcu znalazł się na pozycji, na której nikt nie odważył się już go kwestionować. Jego osiągnięcia same broniły jego autorytetu.
Percival uznawany jest przez wielu za uosobienie awansu opartego na zasługach. W organizacji, w której Herosi zazwyczaj dominują kluczowe pozycje, on stał się żywym przykładem, że także rdzenny mieszkaniec Avarii może osiągnąć szczyt hierarchii, jeśli tylko dysponuje wystarczającą determinacją i talentem. Fakt ten nadaje mu szczególną pozycję, dla zwykłych ludzi pracujących w Chaldei jest inspiracją, a dla Herosów często przypomnieniem, że nie wszyscy są nie do zastąpienia.
Jego lojalność wobec Chaldei nie ma wymiaru emocjonalnego. Percival otwarcie przyznaje, że pozostaje wierny organizacji z dwóch powodów: funduszy, jakie mu zapewnia, oraz nieograniczonej możliwości doskonalenia swojego intelektu. Chaldea daje mu narzędzia, przestrzeń i zasoby, by mógł prowadzić badania przekraczające granice znanego. Dla niego to jedyna lojalność, jakiej potrzeba, tak długo, jak organizacja daje mu to, czego pragnie, tak długo będzie jej wiernie służył.
Pod względem charakteru Percival jest osobą niezwykle dumną. Wewnętrznym żartem w Alethei jest stwierdzenie, że „jego intelekt i jego ego są sobie równe”, a sam Percival nigdy temu nie zaprzecza. Wręcz przeciwnie, potrafi z uśmiechem i otwartością nazywać samego siebie geniuszem, podkreślając, że nie jest to przejaw próżności, a czysty fakt. Wielu z jego współpracowników podkreśla jednak, że za tym ego kryje się ciężka praca, nieustanne poszukiwanie prawdy i przekonanie, że każdy przełom, do którego dąży, ma znaczenie nie tylko dla niego, lecz i dla całej Avarii.
Największym dowodem jego zdolności i jednocześnie osiągnięciem, które unieśmiertelniło jego imię, było przebadanie i częściowe odtworzenie możliwości Prawdziwego Artefaktu, który posłużył do utworzenia „Szczelin” umożliwiających transport między wyspami. Dzięki jego badaniom i konstrukcji opartej na inżynierii wstecznej, Avaria uzyskała fundament współczesnej logistyki, rozwiązanie, które zmieniło życie całych społeczeństw. To odkrycie samo w sobie wystarczyłoby, by nadać mu status czołowego badacza, lecz Percival poszedł dalej, stale poszukując nowych granic do przekroczenia.
Percival de Rolo pozostaje więc postacią paradoksalną: geniusz bez magii w świecie rządzonym przez Herosów, człowiek o ego równym jego umysłowi, lojalny jedynie wobec wiedzy i tych, którzy mu ją umożliwiają zdobywać. Jego nazwisko stało się synonimem intelektualnej potęgi Chaldei i symbolem, że nawet w świecie, gdzie cud i moc są codziennością, to umysł pozostaje największą siłą.
Aether Veil
Aether Veil to najskrytsza z gałęzi Chaldei, istniejąca w cieniu, a zarazem fundament w momentach, gdy organizacja potrzebuje działań, których nie sposób prowadzić oficjalnie. Wiedza o ich istnieniu ogranicza się wyłącznie do samych członków, głów pozostałych działów oraz Tepesh, co sprawia, że dla reszty Chaldei i mieszkańców Avarii są oni niewidzialni, jakby nie istnieli.
Ich działalność rozpoczyna się tam, gdzie kończą się możliwości dyplomacji. Aether Veil działa w szarej strefie, przeprowadzając operacje, które wymagają kradzieży, manipulacji, czy pozyskiwania nielegalnych przedmiotów, niedostępnych innymi drogami. Często są to Artefakty lub materiały, których zdobycie oficjalnie naraziłoby Chaldeę na polityczne reperkusje. W praktyce oznacza to, że ich misje balansują na granicy szpiegostwa i kryminalnej działalności, zawsze jednak w imię wyższych celów organizacji.
Ich liczebność jest niewielka, to elitarna grupa, złożona wyłącznie z Herosów. Dzięki temu każdy członek posiada nie tylko wyjątkowe zdolności, ale i indywidualne cechy, które czynią go odpowiednim do prowadzenia operacji wymagających precyzji, dyskrecji i determinacji. W przeciwieństwie do innych gałęzi, do Aether Veil nie można się zgłosić, rekrutacja odbywa się wyłącznie przez decyzję obecnej głowy gałęzi, która osobiście wybiera osoby godne zaufania i gotowe, by poświęcić własną tożsamość na rzecz cienia.
Każdy z członków Aether Veil jest jednocześnie oficjalnie przypisany do innej gałęzi Chaldei. Pełni tam normalne obowiązki, uczestniczy w codziennym życiu organizacji i nie zdradza w żaden sposób swojej przynależności do tej tajnej struktury. Ta podwójna rola sprawia, że Aether Veil jest doskonale zamaskowana, nawet wewnątrz samej organizacji nikt poza wybranymi nie może być pewien, kto naprawdę należy do tej grupy.
Ich baza znajduje się pod ziemią, ukryta w labiryncie tuneli, niedostępnych dla nikogo poza nimi. To miejsce nie tylko pełni rolę centrum operacyjnego, ale również azylu, w którym planowane są misje i gromadzone są informacje nieprzeznaczone do szerszego obiegu. Labirynt stanowi metaforę ich działalności: splątany, niedostępny, a zarazem precyzyjnie kontrolowany.
Jednym z najbardziej delikatnych, a zarazem najważniejszych zadań Aether Veil jest eliminacja wewnętrznych zagrożeń. Zdrada, korupcja, czy nielojalność w szeregach Chaldei są traktowane z absolutną bezwzględnością, a Aether Veil odpowiada za dyskretną neutralizację takich przypadków. Nikt nie zostaje osądzony publicznie, nikt nie staje przed trybunałem, jeśli ktoś zostanie uznany za zagrożenie, po prostu znika.
Evelyne - Mindweaver
Evelyne, Heros i obecna głowa Aether Veil, jest jedną z najbardziej enigmatycznych i wielowymiarowych postaci w całej Chaldei. Dla większości organizacji funkcjonuje jedynie jako „Sekretarka Tepesh”, postać stojąca w cieniu Wielkiej Nadzorczyni, dyskretna, spokojna, pozornie wtapiająca się w tło administracyjnych zadań. Jednak dla tych, którzy znają prawdę, Evelyne jest kimś znacznie więcej: strażniczką cieni, przywódczynią gałęzi odpowiadającej za najbrudniejsze, najtrudniejsze i najbardziej nieoficjalne działania Chaldei.
Jej moc, magia manipulacji umysłem, czyni z niej żywą broń, której istnienie samo w sobie budzi respekt i niepokój. Evelyne potrafi wpływać na każdy zmysł, zakłamywać postrzeganie rzeczywistości, a nawet ingerować we wspomnienia. Dzięki temu nie tylko zyskuje przewagę nad przeciwnikami, lecz także potrafi przeprowadzać misje w taki sposób, by nikt nigdy nie zorientował się, że w ogóle miały miejsce. Jej specjalnością jest działanie czyste, niewidoczne i niemożliwe do odtworzenia w śledztwie. Paradoksalnie, gdy już sięga po narzędzia, wybiera wyłącznie środki niepowiązane z magią, by nie zostawiać żadnych znaków nadnaturalnych ingerencji. Jej praca jest jak znikający atrament, efekt końcowy jest nieodwracalny, ale droga do niego pozostaje niewidoczna.
Evelyne kieruje się lojalnością wobec Chaldei, lecz jej fundamenty są złożone. Po pierwsze, łączy ją z organizacją dług wdzięczności za ocalenie i wsparcie w krytycznym momencie jej istnienia na Avarii. Po drugie, jej charakter zdradza pewne uzależnienie od adrenaliny, im trudniejsze, bardziej ryzykowne zadanie, tym chętniej podejmuje się jego realizacji. Po trzecie, Evelyne jest gorącą wyznawczynią zasady, że cel uświęca środki. Nie ma dla niej znaczenia, jak brudne lub moralnie wątpliwe są metody, jeśli ich wynik służy Chaldei, są uzasadnione.
Pod względem charakteru Evelyne na co dzień uchodzi za osobę poważną i profesjonalną, zwłaszcza podczas omawiania misji czy ich wykonywania. Jej styl komunikacji jest chłodny, konkretny i skupiony na celu. Jednak ci, którzy pracują z nią dłużej, wiedzą, że skrywa w sobie ciemniejsze poczucie humoru. Evelyne posługuje się czarnym humorem, potrafi ironicznie skomentować sytuację, a czasem wchodzi w drobne gry słowne czy docinki wobec innych głów gałęzi i swoich podkomendnych. Ten element jej osobowości nadaje jej ludzkiego wymiaru, choć bywa równie niepokojący, jak jej zawodowa twarz.
Evelyne nie ma żadnych oporów, by zabić, jeśli wymaga tego jej zadanie. W jej podejściu nie ma miejsca na sentyment czy litość. Ofiary są dla niej częścią szerszej układanki, narzędziem, którego eliminacja jest często jedyną drogą do zapewnienia stabilności Chaldei. To czyni ją niezwykle skuteczną, a zarazem niebezpieczną w swej bezwzględności.
Jednym z jej największych atutów jest umiejętność tworzenia i podtrzymywania fałszywych tożsamości. Evelyne posiada ich około trzynastu ,każda dopracowana do perfekcji, z kompletną historią, dokumentacją i zachowaniami, które czynią je wiarygodnymi. Dzięki temu może poruszać się po świecie Avarii w różnych rolach: od kupca, przez dyplomatkę, po anonimowego najemnika. Każda z tych masek jest narzędziem, które pozwala jej infiltrację, pozyskiwanie informacji lub przeprowadzanie operacji, które z zewnątrz wyglądają jak działania osób niepowiązanych z Chaldeą.
W oczach innych głów gałęzi Evelyne jest zagrożeniem i sojusznikiem jednocześnie. Jej obecność na zebraniach często wywołuje napięcie, nie dlatego, że mówi wiele, ale dlatego, że sama jej obecność przypomina wszystkim, że Aether Veil zawsze patrzy. Plotki głoszą, że jej uśmiech, tak rzadki i często podszyty ironią, wzbudza większy strach niż gniew Sakazukiego czy chłód Percivala de Rolo.
Evelyne jest więc wcieleniem zasady, że Chaldea działa nie tylko światłem nauki i potęgą Herosów, ale i cieniem. Jako Sekretarka Tepesh jawi się jako urzędniczka, lojalna i niepozorna. Jako głowa Aether Veil jest jednak kimś znacznie większym: architektką iluzji, panią trzynastu tożsamości, kobietą, której ręce kreślą losy organizacji w cieniu, nigdy nie pozostawiając śladów.
Rekrutacja
Proces rekrutacji do Chaldei jest w pełni odzwierciedleniem jej natury: z jednej strony skrajnie formalnym i metodycznym, z drugiej, uzależnionym od arbitralnych decyzji jednostek, które stoją na szczycie struktury. W praktyce istnieją dwa główne fundamenty, na których opiera się droga do wejścia w szeregi organizacji.
1. Rekrutacja poprzez prezentację wartości odpowiadającej jednej z gałęzi
To metoda najczęściej spotykana, a zarazem najbardziej sformalizowana. Chaldea przyciąga najzdolniejszych ludzi i Herosów nie przez otwarte nabory, lecz przez nieustanne obserwowanie świata zewnętrznego. Kandydat musi zaprezentować umiejętności, które w naturalny sposób odpowiadają działaniom jednej z gałęzi, może to być przełom naukowy, niezwykłe zdolności bojowe, talent logistyczny, bądź unikatowa wiedza, jakiej nie posiada nikt inny.
Prezentacja ta nie odbywa się na żadne „wezwanie”, Chaldea nie publikuje ogłoszeń ani oficjalnych testów. Zamiast tego potencjalni kandydaci sami starają się zwrócić uwagę organizacji, czy to przez wysyłanie wyników badań, czy przez wykazanie się w sytuacjach kryzysowych, które zostają zauważone przez obserwatorów związanych z Pandorą. Proces selekcji jest długotrwały i wymaga udowodnienia kompetencji w praktyce.
Kiedy kandydat zostanie uznany za wartościowego, przechodzi etap prób, które mają sprawdzić nie tylko jego zdolności, ale również odporność psychiczną, lojalność i gotowość do pracy w hermetycznej strukturze. Próby te różnią się w zależności od gałęzi: badacze mogą zostać poproszeni o rozwiązanie niemożliwego równania, żołnierze o przeżycie w symulowanych warunkach walki.
2. Bezpośrednia rekrutacja poprzez uwagę jednej z głów gałęzi
Drugim fundamentem jest rekrutacja bezpośrednia i arbitralna. W tym przypadku nie istnieją żadne formalne etapy ani testy. Jeśli jedna z głów gałęzi zwróci uwagę na potencjalnego kandydata i uzna, że ten posiada zdolności, które są niezbędne bądź po prostu wyjątkowe, może zaprosić go do Chaldei na własny autorytet.
Ten rodzaj rekrutacji jest rzadki, ale ma największe znaczenie dla osób, które nie pasują do klasycznych ram selekcji. Często dotyczy jednostek o cechach nietypowych, trudno mierzalnych albo balansujących na granicy moralności. To właśnie tą drogą do Chaldei trafiają osoby obdarzone nieprzewidywalnymi talentami, Herosi o niezwykłych zdolnościach czy ludzie, którzy wykazali się działaniami zwracającymi uwagę elit.
Bezpośrednia rekrutacja ma też inny wymiar: zaufania osobistego. Głowa gałęzi, decydując się na sprowadzenie kogoś w ten sposób, bierze na siebie pełną odpowiedzialność za jego lojalność i przydatność. W praktyce oznacza to, że kandydat od pierwszego dnia znajduje się pod baczną obserwacją swojego protektora.
Konsekwencje obu dróg
Niezależnie od metody, wejście do Chaldei jest punktem bez powrotu. Organizacja nie pozwala na odejście ani na zachowanie neutralności wobec jej celów. Kto raz stanie się częścią Pandory, zobowiązuje się do służby aż do końca życia.
Rekrutacja poprzez prezentację wartości daje większe poczucie sprawiedliwości i jasnych reguł, lecz często wymaga lat pracy i udowadniania swojej wartości z daleka. Z kolei rekrutacja bezpośrednia jest szybsza i bardziej arbitralna, lecz wiąże się z natychmiastowym wejściem w relacje zależności od protektora.